| Nawigacja |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
Za pierwsze wzmianki dotyczące jakości przyjmuje się często zapisy
w Kodeksie Hammurabiego z roku 1750 p.n.e.,
gdzie ustalone zostały kary dla budowniczych
w przypadku zawalenia się domu z powodu nieodpowiedniej jakości. Według tego
kodeksu nakazuje się np. ukarać śmiercią budowniczego, jeśli zbudowany przez niego
dom zawali się i spowoduje śmierć właściciela. Kodeks ten zawierał w istocie zasady
odpowiedzialności za wyrób.
Równie stare są pierwsze opisy metod kontroli i oceny wykonania wyrobów (Egipt,
Ameryka Środkowa).
Koncepcja jakości rozwijała się wraz z rozwojem sposobów produkcji.
W 1910 r. w zakładach Forda w Ameryce zastosowano zasady opracowane przez
Fryderyka Taylora, które pozwoliły na seryjną produkcję samochodów przez
pracowników niewykwalifikowanych. Oddzielona została wówczas funkcja kontroli od
funkcji produkcji.
W latach 70-tych kryzys paliwowy i konkurencja japońska stały się główną siłą
napędową zmian w podejściu do problemów jakości. Wzorem przedsiębiorstw
japońskich zaczęto wprowadzać zmiany w metodach pracy i podejściu do roli człowieka
w przedsiębiorstwie. W pewnych sektorach, takich jak: przemysł kosmiczny, nuklearny
nastąpił szybki rozwój koncepcji jakości. Problemy jakości stały się integralną częścią
strategii wielkich przedsiębiorstw korporacji.
Od 1979 roku przy ISO działa Komitet Techniczny ISO/TC 176 „Zapewnienie
jakości” powołany do życia z inicjatywy strony niemieckiej. Efektem prac tego komitetu
było m.in. opracowanie norm jakościowych serii EN 45000 oraz ISO 9000,
a w późniejszym okresie ich nowelizacja.
Osobistością, która bez wątpienia wywarła zasadniczy wpływ na jakość produkcji
przemysłowej był Amerykanin - Wiliam Edwards Deming (1900 – 1992).
W.E. Deming – doktor matematyki, uważany jest w Japonii (spędził tam 30 lat jako
doradca rządu i firm) za jednego z twórców sukcesu gospodarki japońskiej.
Zasadnicze pojęcia sformułowane przez Deminga są w istocie bardzo proste
i prawie oczywiste, ale mają rewolucyjne znaczenie dla dotychczasowego sposobu
myślenia nie tylko o wytwarzaniu, ale i całości działań prawie każdej organizacji.
Najważniejsze problemy zostały przez Deminga sformułowane w postaci 14 zasad,
które ulegają z biegiem czasu pewnym zmianom, jednak ich sens pozostaje
niezmienny.
Tezy Deminga :
1 Uporczywie i nieustannie dążyć do ulepszania produktów i usług tak,
aby były konkurencyjne, utrzymywały przedsiębiorstwo i dawały
zatrudnienie.
2 Aby zapewnić ekonomiczno-gospodarczą stabilność niezbędny jest
nowy sposób rozumowania, gdyż znajdujemy się w nowej erze
gospodarczej.
3 Przestać polegać na pełnej kontroli końcowej.
4 Zrezygnować z praktyki oceniania transakcji na podstawie ceny
zakupu, żądać natomiast wraz z ceną konkretnych pomiarów.
5 Ulepszać ciągle i na stałe system produkcyjny i usługowy.
6 Organizować szkolenia w pracy.
7 Dobierać kierownictwo, które przejmie rolę przewodzenia.
8 Stwarzać warunki do pracy bez obaw i strachu.
9 Usuwać bariery oraz granice między działami przedsiębiorstwa.
10 Eliminować slogany i nawoływanie robotników do zlikwidowania
braków czy nowego poziomu wydajności.
11 Eliminować ilościowe normatywy wykonania.
12 Usuwać wszystkie przeszkody zabierające pracownikom prawo do
dumy z dobrze wykonanej pracy.
13 Ustalać skuteczny program dokształcający związany z pracą
i służący także rozwojowi osobistemu (od najniższego do
najwyższego szczebla).
14 Realizacja powyższych wskazówek wymaga zapewnienia
warunków, w których cała załoga będzie dostrzegać potrzebę
działania.
Z powyższych wskazówek wynika jasno, że największe znaczenie dla poprawy
jakości ma nowoczesne i sprawne kierowanie. Rola kierownictwa nie polega na
rozliczaniu pracowników z pracy, lecz przede wszystkim na rozpoznawaniu
rzeczywistych problemów i ich rozwiązywaniu, wprowadzaniu innowacyjnych rozwiązań
i udoskonaleń oraz określania długoterminowych celów przedsiębiorstwa oraz na
określaniu strategii i na przejęciu przywództwa.
Zdaniem Deminga tylko proste metody i zrozumiałe narzędzia pozwalają na
osiągnięcie efektów. Im metoda jest bardziej złożona, tym mniejsze są szanse na
uzyskanie pozytywnych wyników jej stosowania. Deming zaproponował przejrzystą
i powszechnie zrozumiałą zasadę doskonalenia jakości, nazwaną od nazwiska jego
twórcy „kołem Deminga” lub modelem
P-D-C-A (planuj – wykonaj – sprawdź – koryguj).
Jeśli na etapie sprawdzania okaże się, że występują rozbieżności między
zamierzeniami i efektami, to wówczas należy uruchomić działania korygujące,
prowadzące do ich likwidacji. Często, pierwsze działania korygujące mogą być
niewystarczające, dlatego też po powtórnym sprawdzeniu musimy przystąpić do
kolejnych działań korygujących. Postępujemy w ten sposób tak długo, aż uzyskamy
satysfakcjonujące wyniki. Dopiero wówczas przechodzimy do następnego etapu
określanego mianem - działaj.
Zorganizowanie ciągłej poprawy jakości w oparciu o zasadę „koła Deminga”
przyniosło sukcesy firmom japońskim, amerykańskim oraz europejskim i stało się
podstawą doskonalenia wszelkich działań realizowanych w ramach nowego podejścia
do systemów zarządzania jakością, odzwierciedlonego w znowelizowanych normach
jakościowych z roku 2000, uwzględniających podejście procesowe.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
